مناطق آزاد ترکیه و پتانسیل های آنها

مناطق آزاد ترکیه و پتانسیل های آنها 

مناطق آزاد به عنوان مكان های ویژه ای در داخل كشور اما با اعتقاد به اینكه در خارج از قلمرو گمركی قرار دارند تعریف می شوند. در این مناطق آیین نامه های قانونی ویژه ای در ارتباط با تجارت خارجی به اجرا در می آیند که در حوزه های مالی و اقتصادی دیگر به چشم نمی خورند و یا به صورت خیلی ضعیف کاربرد دارند.

در مناطق آزاد شرایط تجاری کاملاً مناسبی برای توسعه حجم تجارت و صادرات برخی از فعالیت های صنعتی و بازرگانی نسبت به بخش های دیگر كشور ارائه می شود. تلاش ها برای تاسیس مناطق آزد در تركیه به سال های نخست شکل گیری جمهوری ترکیه بر می گردد که در آن زمان قوانین متعددی در ارتباط با تأسیس مناطق آزاد در ترکیه به تصویب رسید که این قوانین به دلایلی بویژه برای آن زمان كاربردی نبودند. اما، با تصمیم گیری در 24 ژانویه 1980 مبنی بر لغو سیاست های جایگزینی واردات و تشویق به سوی لیبرال سازی، اقتصاد رونق گرفت و بدین ترتیب مناطق آزاد نیز در بین دیگر سیاست های لیبرال سازی در دستور کار قرار گرفت. در این زمینه، اولین اقدام مثبت با صدور «پروانه تأسیس مناطق آزاد» در سال 1984 حاصل شد که طرح اجرایی آن به تصمیم هیأت وزیران در مورخ 22 سپتامبر 1983 به شماره 7077/83 بر می گردد. شایان ذکر است، مطالعات پایه و قانون شماره 3218 مناطق آزاد در ترکیه از 15 ژوئن 1985 ارجایی شده است.
اولین منطقه آزاد در ترکيه در سال 1987 در مرسين و آنتاليا تأسيس شد. به دنبال آن، مناطق آزاد اژه و فرودگاه آتاتورک استانبول در سال 1990 به بهره برداری رسيد. اخيراً نيز در سال 2007، با تشکيل منطقه آزاد جاده ابريشم ساکاريا تعداد مناطق آزاد ترکيه به 21 مورد رسيد.