مناطق آزاد ترکیه و پتانسیل های آنها

مناطق آزاد ترکیه و پتانسیل های آنها 

مناطق آزاد به عنوان مكان های ویژه ای در داخل كشور اما با اعتقاد به اینكه در خارج از قلمرو گمركی قرار دارند تعریف می شوند. در این مناطق آیین نامه های قانونی ویژه ای در ارتباط با تجارت خارجی به اجرا در می آیند که در حوزه های مالی و اقتصادی دیگر به چشم نمی خورند و یا به صورت خیلی ضعیف کاربرد دارند.

در مناطق آزاد شرایط تجاری کاملاً مناسبی برای توسعه حجم تجارت و صادرات برخی از فعالیت های صنعتی و بازرگانی نسبت به بخش های دیگر كشور ارائه می شود. تلاش ها برای تاسیس مناطق آزد در تركیه به سال های نخست شکل گیری جمهوری ترکیه بر می گردد که در آن زمان قوانین متعددی در ارتباط با تأسیس مناطق آزاد در ترکیه به تصویب رسید که این قوانین به دلایلی بویژه برای آن زمان كاربردی نبودند. اما، با تصمیم گیری در ۲۴ ژانویه ۱۹۸۰ مبنی بر لغو سیاست های جایگزینی واردات و تشویق به سوی لیبرال سازی، اقتصاد رونق گرفت و بدین ترتیب مناطق آزاد نیز در بین دیگر سیاست های لیبرال سازی در دستور کار قرار گرفت. در این زمینه، اولین اقدام مثبت با صدور «پروانه تأسیس مناطق آزاد» در سال ۱۹۸۴ حاصل شد که طرح اجرایی آن به تصمیم هیأت وزیران در مورخ ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۳ به شماره ۷۰۷۷/۸۳ بر می گردد. شایان ذکر است، مطالعات پایه و قانون شماره ۳۲۱۸ مناطق آزاد در ترکیه از ۱۵ ژوئن ۱۹۸۵ ارجایی شده است.
اولین منطقه آزاد در ترکيه در سال ۱۹۸۷ در مرسين و آنتاليا تأسيس شد. به دنبال آن، مناطق آزاد اژه و فرودگاه آتاتورک استانبول در سال ۱۹۹۰ به بهره برداری رسيد. اخيراً نيز در سال ۲۰۰۷، با تشکيل منطقه آزاد جاده ابريشم ساکاريا تعداد مناطق آزاد ترکيه به ۲۱ مورد رسيد.