گفتگوی آقای رضا حسنی مدیر ترکیه پرتال با جناب آقای علی میری خالق نقاشی های نوستالژیک

در این یادداشت میخوانید:

میهمان برنامه:

آقای علی میری از هنرمندان ساکن مشهد هستند.متولد 1355 است. 28 سال سابقه فعالیت در تصویرگری دارد. خالق نقاشی های نوستالژیک در ایران است. به عنوان یک تصویر گر موفقیت خود را در ارتباط صمیمی که مخاطب با دیدن آثاراو برقرار میکند و باعث ایجاد حس بهتری از قبل در مخاطب میشود میداند.

 

به نظر شما هنر جا و مکان مشخصی دارد یا نه وقتی گفته میشود یک هنرمند مهاجرت کرده در هنر او تاثیر دارد؟

مکان فیزیکی که هنرمند در آن خلق اثر میکند بی تاثیر نیست. هنرمند با توجه به ورودی ها خروجی مناسب آن را دارد. هنر نوعی گویش است به نظر من در واقع یک زبان است. من به عنوان یک هنرمند دغدغه هایی دارم و محیط اطراف من در من تاثیر دارد. من با تاثیرات هرآنچه در اطراف من است خلق اثر میکنم. وقتی شخصی خوشحال است با وقتی ناراحت است فرق میکند و در هنرش تاثیر دارد. هماهنگی بین هنرمند و مخاطب خیلی تاثیرگذار است من اگر در جایی هستم با توجه به مخاطبانم باید خلق اثر کنم تا آنها بتوانند آن را بفهمند و درک کنند.

 

در مورد این که گفته میشود هنرمند مستقل و وابسته شما این را قبول دارید یا نه؟ آیا یک هنرمند میتواند وابسته باشد یا نه آن فقط ورودی های او است؟

ما همه تحت تاثیر هستیم. و نمیشود آن را کتمان کرد. ما فکر میکنیم مستقل عمل میکنیم ولی اینگونه نیست چهار چوب انتخاب های ما دست ما نیست. معیار های ما با توجه به فراگیری رسانه ها دست ما نیست. در واقع دنیای اطراف ما روی ما تاثیر دارد. این تعریف جامع و کامل نیست. هنرمند مستقل کسی است که هر آنچه که میگوید و خلق اثری که انجام میدهد باور خودش باشد. اگر ما کاری انجام دهیم که باور ما نباشد هنر وابسته است. اگر هنرمند در مواجهه با مخاطب هنرش جهت دهد به سمت علایق آنها که این هم نوع دیگر از وابستگی است.

شما که در ایران زندگی میکنید چه انتظاری از جامع هنری و مردم عام که تخصصی هم در فضای هنر ندارند و اهالی هنر که در سیستم دولت هستند دارید؟

این چند مسئله است یکی قانونی که در جامعه هست و تصویب میکند که یک هنرمند به عنوان کسی که خلق اثر میکند همه دغدغه اش کارش باشد نه اینکه نکند کارم کپی شود یا اگر برای کسی قرار است اسم هنرمند صدق کند باید اثرگذار باشد نه اثر پذیر. فرد اثرپذیر دنبال این است که شرایط ایده آل پیش بیاید که همه هوای او را داشته باشند که او بتواند خلق اثر کند این تصور درستی نیست.هر دوره مشکلات خاص خودش را دارد. مشکلات حکومتی یا سانسور کردن یا مشکلات فهم مردم و غیره موجود است. هنرمند اگر بتواند در همین شرایط موجود انعطاف لازم را داشته باشد و قدرت لازم برای خلق اثر داشته باشد و خلق اثر کند میتوان آن را در جرگه هنرمند قرار داد. در غیر این صورت  اثر شخص خنثی است و قدرت لازم پشت اثر این هنرمند نیست.

در سفری که به ترکیه داشتید مقایسه کردید وضعیت هنرمندان در حوزه ی تخصصی شما در ترکیه با ایران و نتیجه آن چگونه بود؟

بصورت جامع انجام ندادم . در کشور ما بیس هنر بر پایه ادبیات بسته شده است. و هنر در کشور ما بصورت کلامی خیلی قوی است. متاسفانه ما بصری نیستیم و این در لباسای مردم یا رنگ ماشین و نمای خونه ها قابل مشاهده است. مردم با غیر نوشتار خیلی ارتباط نمیگیرند. در آنجا رنگهای بیشتری وجود دارد ارتباط مردم با عناصر بصری بیشتر است. ولی اینکه من بررسی دقیقی در این زمینه انجام داده باشم نه این کار نکردم.

 

از نظر فرهنگی آثاری که شما خلق کردین در ترکیه هم مورد توجه قرار گرفت به علت تشابه فرهنگی که وجود دارد در مورد اثر گذاری به نظر شما تشابه فرهنگی اثر دارد یا نه؟

ما باید بدانیم مخاطب چه میخواهد بعد ببینیم میتوانیم اثرگذار باشیم یا نه اول باید بدانیم آدم ها چه میخواهند بعد به آنها آدرس دهیم.

 

با آمدن شبکه های اجتماعیی افراد زیادی هستند که واژه مقدس هنرمند را به یدک میکشند که هیچ ربطی به هنر ندارند؟ نظر شما در این باب چیست و جایگاه هنرمند کجاست؟

خیلی موافق اینکه هنرمند را مقدس کنیم نیستم به خاطر اینکه هر کس میتواند خلق اثر کند. اینکه من چه شخصیتی دارم و دارای چه هدفی هستم و به چه ارزشهایی پایبند هستم میتواند خروجی من را ارزشمند بکند یا نکند. چون یک شخص یک هنر خلق کرده نمیتواند مقدس باشد. من کلا با هر جایگاهی مخالفم چون افراد متفاوت هستند و روحیات مختلفی دارند. ما باید سنجشی داشته باشیم که هنر خود را با آن بسنجیم یعنی یک فیلتر باشد که به ما بگوید این اثر نمی تواند در این جا قرار بگیرد. بحران هویت جامعه ما باعث بوجود آمدن این اتفاقات شده و شبکه های اجتماعی فقط آنها را نشان داده است.

 

دیدگاهتان را بنویسید