تجربه یک پزشک متخصص در ترکیه
مهمان برنامه: سرکار خانم بهرامی شاد با عنوان تجربه یک پزشک متخصص در ترکیه
سرکار خانم مهرک بهرامی شاد متولد تهران و ساکن استانبول ترکیه که از یازده سالگی به ترکیه مهاجرت کرده است. خانم بهرامی شاد متخصص رشته کاردیولوژی است. دیپلم خود را از مدارس ایرانی در ترکیه گرفته است. علاقه مند به هنر های شرقی است. پدر و مادر هر دو از هنرمندان برجسته ایرانی در زمینه هنر های شرقی هستند.
در این یادداشت میخوانید:
برای کسانیکه در ترکیه هستند چه مدارس و چه دانشگاهی پیشنهاد میکنید؟
از نظر من فرقی نمیکند که شخص در چه مدرسه و دانشگاهی تحصیل میکند. کافی است شخص انگیزه و هدف مشخص داشته باشد. در هر مدرسه ای باشد با تلاش به هدف خود می رسد.
آیا شما از قبل به این رشته علاقه داشتید یا در مسیر به آن علاقه مند شدید؟
من در اصل دوست داشتم مثل پدر و مادرم هنرمند باشم. ولی با از دست دادن نزدیکان به علت بیماریارثی در خانواده تصمیم گرفتم این رشته را دنبال کنم. در ابتدا بر این باور بودم هر چه رشته تحصیلی سخت تر باشد بیشتر من را از نظر روانی ارضا میکند. و به عنوان کار الهی و خوب که می تواند به سلامتی انسانها کمک کند نگاه میکردم بعد که با قوانین و اصول اخلاقی پزشکی آشنا شدم اول از همه این بود که به بیمار ضرر نرسانیم . من فکر کردم کاری انجام دهم که کمترین اسیب جسمی را به بیمار برسانم. کاردیولوژی ویژگی خوبی که دارد که صفر تا صد آن دست خود پزشک هست. در واقع وابسته به خودش است. این شد که من این رشته را انتخاب کردم.
آیا در دانشگاه هم شما به عنوان یک خارجی بودید؟ و در زمینه هنر فعالیتی دارید با توجه به هنرمند بودن خانواده؟
بله من در دانشگاه به عنوان یک دانشجوی خارجی بودم. پدرم استاد شاهپور بهرامی شاد هستند از شاگردان استاد بهزاد بوده است. در ایران فعالیت هنری داشتند. خودم سه سال پیش یک گاری هنری تاسیس کردم که آثار هنری پدر و مادرم و دیگر اساتیدی که در دانشگاه آشنایی داشتم جمع آوری کردم. با توجه به علاقه به هنر چون به آن هدفم نرسیده بودم خواستم غیر مستقیم در این زمینه فعالیت کنم. ولی خیلی موفقیت آمیز نبود. در ترکیه نگاه افراد نسبت به هنر های شرقی متفاوت است. در واقع به آن به دید هنرهای اسلامی نگاه میکنند. به همین علت فقط برای قشر خاصی ارجحیت دارد که آنها هم از هنر سررشته ای ندارند. همین امر باعث کاهش بازدید کنندگان شد. و موفقیتی که انتظار آن را داشتم نداشت. بعد از کرونا گالری کامل بسته شد فقط از طریق فضای مجازی فعالیت داریم.
چه تفاوتهای بین پزشکان در ایران با ترکیه هست چه از نظر علمی چه از نظر تکنولوزی؟
من اصلا صلاحیت این را ندارم که همکاران خود در ایران را بسنجم و در مورد علم آنها نظر دهم. ولی به عنوان همراه مریض که مراجع کردم در ایران هرچند همکاران من با سواد و سطح علمی بالایی داشته باشند به علت نبود تکنولوژی نمیتوانند توانایی های خود را به مرحله عمل برسانند. به خاطر شرایط نا برابر مقایسه آن نادرست است.
در بیشتر مراکز درمانی در استانبول در تخصص های مختلف پزشک ایرانی هستند و معمولا از آنها به خوبی یاد می شود نظر شما چیست؟
در پنجاه سال اخیر در ایران به علت شرایط خاص و تحریم هایی که داشتم همیشه محبور بوده ایم اگر مسیری قرار است برویم به تنهایی با آن مشکل برخورد کرده و آن را حل کنیم. تقریبا در همه کارها تخصص دارند. برعکس اینجا که تخصص ها همه تک بعدی هستند. مردم ما اگر جایی به بن بست برسند دنبال راهی برای حل آن میروند. موفقیت همکاران خارج از کشور به همین دلیل است. در واقع همکاری خوبی با همه همکاران خود دارند.
در مورد حقوق پزشکان در ترکیه چگونه است؟ حداقل یک درآمد برای پزشک متخصص در ترکیه چقدر است؟
اصلا قابل مقایسه با درآمد پزشکان در ایران نیست. در اینجا باید به این فکر کنید به عنوان کسی که می خواهد پزشکی انتخاب بکند هدفتان پول درآوردن هست یا خدمت کردن است.
در اینجا بیشتر با استاندارد های جهانی فعالیت می کنند. در اینجا مسئولیت و مسئولیت پذیری پزشکان زیاد هست و کمتر دنبال بیزنس هستند. در زمان تحصیل نباید انتظار درآمد خوب داشته باشند. چون دانشجویان سه برابر دانشجویان ترک باید شهریه پرداخت کنند. در زمان تخصص هیچگونه حقوقی دریافت نمیکنند. بعد از گرفتن تخصص خارجی ها اگر کارت شهروند ترک نداشته باشند فقط در بیمارستان می توانند کار کنند. در آنجا با شرایطی سخت باید فعالیت کنند.
فقط در اورژانس بیمارستان کار میکنند. یک متخصص در بیمارستان کف حقوق آنها از شش هزار لیر شروع می شود و با توجه به جایی که کار میکنند تغییر میکند و احتمال چهل هزار لیر هم هست. و همچنین از سرمایه در گردش بیمارستان مبلغی به آنها داده میشود. پزشک عمومی هم بیشتر از پنج یا شش هزار لیر بیشتر درآمد ندارند. در بیمارستان دولتی هم نمی تواند فعالیت کند.
در مورد سرمایه گذاری چگونه هست برای خرید یک مرکز فعال درمانی یا گرفتن مجوز یک کلنیک خصوصی جدید چگونه هست؟
تقریبا دو سال پیش گفتن که دیگر مجوزی برای ساخت بیمارستان داده نمی شود. ولی گاهی پیش آمده است که مجوزهایی داده شود. در مورد این موضوع چیز قطعی نمیتوانم به شما بگویم. به علت قوانین سخت درمانی اینجا ریسک بزرگی است. انتظار بیمار و همراه بیمار بسیار زیاد است و پزشکان به اندازه ایران محبوبیت ندارند.
اگر جایی فعال باشد توجیح اقتصادی دارد اگر کسی بخواهد آن را بگیرد؟
درمانی به مشکل برنخورید. ولی اگر من باشم سرمایه گذاری در این مسیر انجام نمی دهم.
در مورد فعالینت ngo که دارید صحبت کنید؟
من اول برای اینکه خودم را بسازم و بشناسم بعد برای اینکه با مریض های خودم ارتباط بهتری داشته باشم رشته روانکاوی بالینی و رشته ارتباطات عمومی تحصیل کردم. و در این زمینه به افراد کمک میکنم.
در مورد دانشگاهای خصوصی ترکیه با شهریه های بالای آن از نظر سطح علمی چگونه است؟
از نظر من سلامت و تعلیم و تربیت دو حق هستند که انسان نباید برای بدست آوردن آن پول بدهد. اگر خودم باشم قبول نمی کنم همچین جایی بروم. از نظر سطح علمی جایی که کار بیشتر است سطح علمی بیشتر است. به همین دلیل دانشگاه های دولتی و مراکز درمانی دولتی سطح علمی بالاتری دارند.
به نظر شما نیاز هست در حوزه پزشکی و پرستاری و نیروی انسانی متخصص اگر به ترکیه مهاجرت کنند آیا می توانند مشغول به کار شوند؟
اگر تسلط به زبان ترکی داشته باشند مسلمامیتوانند مشغول به کار شوند. خارجیها تا قبل از اینکه تبعه ترکیه نشدند فقط در بیمارستانهای ترکیه میتوانند مشغول به کار شوند. ولی نباید انتظاری که در ایران نسبت پزشکان دارند اینجا هم داشته باشند.
آیا شما به مهاجرت به اروپا یا جای دیگر که پیرفته تر است یا حتی ایران فکر کردید؟
راستش من ترکیه بزرگ شدم و خودم بومی اینجا میدانم و کلا تا زمانیکه زندگی برای ما سخت نباشد تصمیم به مهاجرت نمیگیرم. موفقیت به مکان نیست بیشتر به این است که هدف ما چیست.
