نقش میانجیگری ایران در روابط ترکیه وروسیه

حسین وکیلی در گفت‌وگو با اقتصادنیوز، در خصوص ارزیابی کدر شدن روابط ترکیه و روسیه و تاثیر آن بر مسائل گازی ایران، عنوان کرد: آنچه مسلم است، روابط تجاری ایران و ترکیه از ابتدای انقلاب، از حجم و وسعت قابل توجهی برخوردار بوده است. یعنی ترکیه هم در دوره جنگ تحمیلی ایران و هم اتفاق‌های بعد از‌ آن، از یک طرف صادرکننده کالا و خدمات بوده و از سویی، واردکننده و مصرف‌کننده گاز از ایران بوده است. برهمین اساس هم باید گفت که شریک قابل توجهی برای ایران بوده است.

وی ادامه داد: در عین حال، موقعیت جغرافیایی ترکیه نیز حد فاصل بازار اروپا و جمهوری اسلامی ایران است که این مساله موقعیتی استراتژیک میان ایران و اروپا ایجاد و مسائل حمل و نقل جاده‌ای را تسهیل می‌کند.

وکیلی عنوان کرد: علاوه بر دیدگاه‌های اقتصادی حاکم بر روابط میان ایران، ترکیه و روسیه، باید از منظر سیاسی هم به این مساله نگاه کرد. روسیه از قبل با ایران روابطی در جهت کالا و خدمات و البته تجهیزاتی در حوزه نیروهای مسلح داشته است. روسیه هم از منظر روابط بین‌الملل و هم از نظر تجارت، جایگاه ویژه‌ای برای ایران دارد. در عین حال هم ترکیه و هم روسیه، مرزهای مستقیم و غیرمستقیمی با ایران دارند و همین مساله باعث می‌شود که دو کشور به شرکای تجاری و دیپلماتیک ایران تبدیل شوند.

وی یادآور شد:شرایط فعلی به گونه‌ای است که این روابط باید با دید بلندمدت و نگاه سیاسی، مدیریت شود. نباید فراموش کرد که در حین ایجاد تنبیه از سوی فدراسیون روسیه برای ترکیه، در مقابل ترکیه نیز اقداماتی علیه روسیه خواهد کرد و در کل منطقه آرامش خود را از دست خواهد داد. این مساله، به نوعی استهلاک نیروهاست.

این اقتصاددان عنوان کرد: اگر قرار باشد کشورها، جنبه‌های سیاسی را به ابعاد معیشتی و مسائل اقتصادی ترجیح دهند، اشتباهی استراتژیک به وجود می‌آید و تاثیر آن، کل منطقه را در بر می‌گیرد. در حقیقت اگر این مساله ختم به خیر نشود، دامن ایران را هم می‌گیرد.

وی تصریح کرد: بهترین راهکار در این میان این است که ایران از طریق کشورهای دوست، نقش میانجی‌گری داشته باشد. یعنی برای حل مسائل اقتصادی، از منظر سیاسی عمل کرده و نقش میانجی را داشته باشد تا از طریق حل شدن مسائل سیاسی، سایه سنگین اختلاف از مسائل اقتصادی هم کنار رود..