در زمینه آموزش هم داستان با ایران خیلی متفاوته .
توی ترکیه اصولا” چیزی به نام استرس درس و مدرسه برای بچه ها تعریف نشده . زندگی در استانبول به ما نشون داده که اگر میبینین بچه ای برای امتحان مضطربه ، به احتمال زیاد تازه از ایران اومده.فشارهای عجیب و غریب روی دانش آموز نیست و امتحانات برای ارزیابی دانش آموزه نه مچ گیری.
دوسال اول ابتدایی سیستم نمره ندارن و بصورت کیفی کار کلاسی دانش آموز رو ارزشیابی میکنن. و دو سال بعدی هم کیفی و هم کمی مورد بررسی قرار میگیرن.هر کلاسی هم برای خودش یک گروه مجازی داره که اطلاعات مربوط به کلاس از اون طریق به والدین گزارش داده میشه بنابراین تا معلم نخواد والدین هر روز نمیرن مدرسه ببینن اوضاع چطوره.در راهنمایی و دبیرستان هم نمره از 100 حساب میشه.در فصل امتحان،این عجیب نیست اگر توی یکروز دو تا درس مورد آزمون قرار بگیره چون اصل بر خواندن و آمادگی در طول ساله.روز کارنامه در تمام ترکیه سراسریه و کتابها آخر سال از دانش آموزان پس گرفته میشه . بنابراین بازار سیاه کتب درسی هم وجود نداره .
در ترکیه،نخبه ها مدارس دولتی میرن و اتفاقا” کیفیت آموزش توی این مدارس بسیار هم بالاست.کالجها یا همون مدارس خصوصی هم فعالیتهای فوق برنامه بیشتری دارن.ساختمان مدارس استاندارده و هر خونه ای نمیتونه تبدیل به مدرسه بشه .در مدارس عادی هم دختر و پسر با هم درس میخونن و همه مدارس یونیفرم مخصوص به خودشون رو دارن . فرق جنسیتی هم وجود نداره.بنابراین اگر دیدین یه دختر کلاس فوتبال میره و یه پسری کلاس باله ثبت نام کرده تعجب نکنین.برای تابستونها،تمام مراکز مرتبط به شهرداری کلاسهای رایگان برای بچه ها میزارن. چه ورزشی و چه هنری .

دیدگاهتان را بنویسید