واردات و صادرات دانش فنی و تکنولوژی در ترکیه و ایران :آقای سیف پور از موسسین موسسه دانش پویان که حدود بیست سال قبل شروع به کار کرده است. ده سال است در مجموعه پارک علم و فن آوری تهران فعالیت دارند. موسسین این مجموعه بیس شرکت و مجموعه را بر روی مطالعات فیزیک پایه قرار داده اند. با توجه به گستردگی فیزیک ما در مقوله های زیادی وارد شده ایم. کم کم شرکت بزرگ شد. و به یک هولدینگ تبدیل شد. و در زمینه تحقیقاتی زیادی در سالهای گذشته در پیش گرفته است. با توجه به نیاز هایی که در جامعه بوده برای رفع آن نیازها قدم برداشته اند.

در بحث دانش بنیان در کنار کار تحقیقاتی که انجام میدهید بیشتر به نظر می آید فضای تسهیلات است تا تحقیقات این موضوع صحت دارد یا نه؟

در بحث دانش بنیان روال ممیزی گونه ای است که برای پذیرش یک شرکت یا موضوع که بخواهد دانش بنیان باشد سخت و پیچیده است. ما هر ساله مرتب با ارزیابی های سنگین  مواجه هستیم. شرکت های دانش بنیان موظف هستند فقط در مقوله هایی که دانش بنیان میشوند کالا و خدمات خود را عرضه کنند. اگر یک آیتم از کالا و خدمات آنها امتیاز لازم را نیاورده باشد ،شرکت هرگز نمی توانند آن را عرضه کند و از امتیاز دانش بنیان استفاده کند.

من تصور میکنم شرکت دانش بنیان یقینا در یک عرصه ای که توانایی علمی و فنی حرکت نویی دارند انجام می شود. ولی به هر حال ما یک کشور هشتاد میلیونی هستیم و احتمال اینکه کسی تخطی کند هست ولی عمومیت ندارد. و تا جایی که من اطلاع دارم نفی میکنم این قضیه را اگر باشد موردی است.

از همکاری شرکت شما با ترکیه ، فضای همکاری بیشتر در چه حوزه هایی بوده است؟ در این حوزه ها وضعیت ترکیه چگونه است.

ما به دلایل مختلفی مراودات گسترده بازرگانی که از گذشته با ترکیه داشتیم و نزدیکی فرهنگ دو کشور از نظر سیاسی نزدیکی های با این کشور داریم. این ارتباطات از گذشته بوده و الان هم بخاطر شرایط  خاصی که حاکم بر منطقه است. بحث تحریم ها هم هست این تحریمها قبلا فقط با ایالت متحده بود ولی الان کشورهای اروپایی حتی چین هم از این حربه استفاده میکند. فضایی که ما در آن هستیم طبیعی نیست. این است که ما با کشورهای همسایه به دلیل نزدیکی می توانیم با هم همکاری داشته باشبیم. ما از نظر کشاورزی و دامپروری همچنین بافت تاریخی تشابه زیادی با هم داریم. در ایران اگر یک مسئله مورد توجه قرار گرفت و بازخورد خوبی داشت میتوان در ترکیه هم موفق شد ان موضوع را پیگیری کرد.

با افزایش قیمت ارز در ایران و همچنین نشانه هایی  هم در ترکیه دارد بر هر دو کشور برای برابری با ارز یکی از تاثیرات خوب آن صادرات خدمات فنی مهندسی با توجه به ارزانی نیروی کار است. ما میتوانیم از این ارزانی استفاده کنیم و تولیداتی در سطح بین المللی انجام دهیم و با کشور های پیشرفته رقابت کنیم. ما میتوانیم بهترین قطعات را انتخاب کنیم و با هزینه مهندسی پایین که در این کشور ها وجود دارد در واقع با قیمت تمام شده ی کمتری انجام دهیم. با این شرایط هم تعاملات بین خود و هم بتوانیم در بازار جهانی حضور داشته باشیم.

آیا ترکیه می توانند به عنوان یک سکوی پرتاب باشد ورود ما به بازار های جهانی؟

کمی سخت میبینم که ترکیه سکوی پرش برای شرکت های داخلی ما باشد. به دلیل اینکه ترکیه روابطش با دنیای بیرون بر قرار است و حساسیت  هایی که ما با شرکت های اروپایی داریم ندارد. گاهی پیش می آید که ما مجبور هستیم از بردن نام برند خودمان بگذریم به علت تحریم هایی که وجود دارد. ولی ترکیه در شرایط بهتری است. برای خود ما که سخت بوده است از ترکیه شروع کنیم. ما فقط با ارزانی نیروی فنی مهندسی خود کالای را با قیمت پایین تر تولید کنیم بدون نام خود به شرکت ها و موسسات آموزشی آنها بدهیم.

ولی اینکه من کالایی تولید کنم و به ترکیه بفرستم و از آنجا بتوانم وارد بازار جهانی شوم کم است. با باید در خود ترکیه شرکتی با قوانیین خود ترکیه ثبت کنیم و فعالیت تجاری خود تحت  قوانیین خود ترکیه انجام دهیم تا بتوانیم با جهان بیرون ارتباط داشته باشیم. ما الان با واحد های دانشگاهی حتی واحد های  علمی ترکیه ارتباط زیادی داریم. تجهیزات مورد نیاز آنها که از لحاظ کیفی برسی و مورد قبول آنهاست به ترکیه بدون نام برند  صادر می کنیم.

در باب تکنولوژی چگونه است آیا می شود از ترکیه یا حتی ایران در کدام حوزه ها میشود انتقال (واردات و صادرات)تکنولوژی داشت؟

من به خاطر ارتباطاتی که دارم می توانم از حوزه های دیگر هم نام ببرم ولی ترجیح میدهم در حوزه ی تخصصی خودم اینکار انجام دهم. در حوزه تخصصی ما وقتی یک تکنولوژی تولید میشود در واقع یک دانش فنی ایجاد میشود و از طریق رسانه های دیجیتال قابل اتنقال است. و هیچ گونه محدودیت برای انتقال آن نیست.

با توجه به فاصله تکنولوژی در مراکز علمی ترکیه با ایران آیا فاصه علمی هم همین اندازه هست؟

من خودم هم این فاصه را دیده ام و قبول دارم ولی به خاطر آزادی عملی که ترکها دارند ارتباطی که با دانشگاهای خارج از خود دارند و عدم ممنوعیت برای استفاده از مقالات علمی دارند دست آنها باز تر هست.

 

در این مطلب به مباحثی از واردات و صادرات بین ایران و ترکیه پرداختیم امیدواریم که برای شما مفید بوده باشد . سوالات و نظرات خود را برای ما ارسال نمایید.

دیدگاهتان را بنویسید